ေမ့သမီးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့တာ၊ ေၾကာက္ရြံ႕စြာ တိုးတိတ္ ေနတာ ၾကာခဲ့ျပီလို႔ ေျပာရမယ္။ "သူ" ဆိုေသာ တစ္ေယာက္က မခ်စ္ဖူး ေသးတဲ႔ ေမ႔သမီးကို ခ်စ္တတ္လာေအာင္ ဆရာလုပ္ျပီး မုန္း တတ္ေအာင္ေတာ့ သင္မေပးခဲ႔ဘူး။ သူကေတာ့ အခ်စ္ သင္ခန္း စာကို အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ notes ေတြထုတ္ျပီး သင္ေပးခဲ႔တာပါ။ ေမ့သမီး ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အရာအားလံုး၊ အားလံုးကို နားလည္သေဘာေပါက္ ခဲ႔ရတယ္။ သူ႔ေၾကာင္႔ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလို႔ ထင္ခဲ႔ရတဲ႔ အတိတ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔တယ္။ ေဖ်ာက္မရေတာ့တဲ႔ ဒဏ္ရာေတြကို ႏွလံုးသားမွာ အမာရြတ္က်န္ေစခဲ႔တယ္။သူ႔ေၾကာင့္ လူေတြေျပာေျပာေနတဲ႔ အလြမ္းေတြ၊ အသည္းကြဲတာေတြ ကို မေလွာင္ ေျပာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ကိုယ္ခ်င္း စာတတ္ခဲ႔တယ္။ သိမ္ငယ္နာ ၾကည္းခ်က္ ေတြနဲ႔အတူ မ်က္ရည္က် ခဲ႔သလို သ႔ူရဲ႕ၾကင္နာယုယမႈ ေတြေၾကာင့္ ေအာက္ေျခလြတ္ေအာင္ ဘဝင္ခိုက္ခဲ႔တယ္။ အို.. ေမ့သမီးကေတာ့သူနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အရမ္းနက္႐ိႈင္းစြာ ခ်စ္တတ္ခဲ႔ တဲ့၊ အခ်စ္သင္ခန္းစာကို ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ေအာင္ ကၽြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္သြားတဲ႔ အခ်စ္ဘေဂးလုိ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထင္ မိေအာင္ ပါပဲ။ ခုဆို သူနဲ႔ေဝးကြာခဲ႔တာ ႏွစ္ခ်ီၾကာခဲ႔ျပီေလ။ သူ႔ကို သတိရ တမ္းတ စိတ္ေတြလည္း အနည္ ထိုင္ေနပါျပီ။ ဒါေပမဲ႔ေလ ေမ႔သမီး အတြက္ေတာ့ "သူ" ဆိုတာ ႏွလံုး သားရဲ႕ အနက္႐ိႈင္းဆံုး ေနရာမွာ ေသာ့ခတ္ သိမ္းဆည္းထားတဲ႔ အမွတ္တရ တစ္ခုအျဖစ္ ရွိေန ပါတယ္ .............
2 comments:
တခ်ဳိ႕ေသာအရာေတြက သိမ္းထားတာ ပုိတန္ဖိုးရွိတယ္ ေနာ္
သိမ္းလဲထားပါတယ္ ..... ဖြင့္ထုတ္တာလဲရွိတာေပါ့
Post a Comment