သတိရလို႔လြမ္းမိတယ္

သူငယ္ခ်င္း

လြမ္းတယ္သူငယ္ခ်င္းတို႕ရယ္ နင္တို ့နဲ ့အတူ စက္ဘီးတူတူစီးျပီး ေလ်ွာက္လည္ေနၾက
အဲဒီ ျမိဳ ့ကေလးကိုလြမ္းတယ္ ေယာဓေလ့ေတြနဲ ့ေ၀းျပီး တစ္နယ္တစ္ေက်း
မွာေနတာၾကာေပမဲ ့ ငါတို ့ရဲ ့ ေအးခ်မ္းလွပတဲ ့ေတာင္ေပၚျမိဳ ့ကေလးကိုလြမ္းတယ္
ေတာင္တန္းျပာျပာ ေတြၾကားထဲက ေရစီးသန္တဲ ့ေခ်ာင္းကေလးနဲ ့ အဲဒီျမိဳ ့က်ဥ္းက်ဥ္း
ေလးကိုတကယ္လြမ္းတယ္ ငါတို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အတူတက္ခဲ ့ၾကတဲ ့ အထက္တန္း
ေက်ာင္း၀န္းထဲက ငါတို ့ေတြစိုက္ခဲ ့ၾကတဲ ့ အပင္ေတြေတာင္ အေတာ္ၾကီးေနေတာ့မယ္ နံရံကပ္စာေစာင္ေတြေရးတိုင္း မပါမျဖစ္ ပါခဲ့ၾကတဲ ့ငါတို ့အဖြဲ ့ေတြလည္း တစ္ေယာက္တစ္ကြဲနဲ ့ေနာ္ ပန္းခ်ီဆြဲရမယ္ဆို ထမင္းေမ ့ဟင္းေမ ့
လုပ္ခဲ ့ၾကတဲ ့ ငါတို ့အဖြဲ ့ေတြကို ဆရာမက စာသင္ခန္းထဲ မနည္းဆြဲေခၚခဲ ့ရတာေတြ
မွတ္မိၾကေသးရဲ ့လား ကဗ်ာဆိုလည္းေရးလိုက္ ပန္းခ်ီဆိုလည္းဆြဲလိုက္ ေဘာ့လံုးပြဲဆို
ေျပးကန္လိုက္နဲ ့ဆရာ၊ဆရာမေတြ အားလည္းကိုး လက္လည္းလန္တဲ ့ ငါတို ့အဖြဲ ့ကေတာ့ 2000ျပည့္ႏွစ္ေအာင္ဆိုျပီး နာမည္ၾကီးဘဲေလ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြ သိပ္မၾကည္ မိဘေတြကလည္းသိပ္မၾကည္တဲ ့ ငါတို ့အဆိုးအေပအဖြဲ ့ၾကီး ျပန္ဆံု
ခ်င္တယ္ဟာ ဘယ္သူေတြကဘယ္လို ေျပာင္းလဲေနျပီလဲမသိေပမဲ ့ ေဘာ့လံုးပြဲၾကည့္
တိုင္း ငါနဲ ့အတူေက်ာင္းလစ္ျပီး ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ခဲ့တဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရတယ္ အားလံုးကအလုပ္ကိုယ္စီနဲ ့ လူၾကီးလိုေနေနၾကေပမဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့
ေတြ ့ရင္ေတာ့ အရင္လိုလြပ္လပ္ေပ်ာ္ရြွင္မယ္လို ့ ငါထင္တယ္ အားလံုးကိုသတိရတယ္
ျပန္ဆံုခ်င္တယ္ဟာ ဒီတစ္ခါငါတို ့ေတြ ဆံုျဖစ္ရင္ ၀ိတိုရိယေတာင္ေပၚကို သြားျဖစ္
ေအာင္သြားခ်င္တယ္ဟာ မွတ္မွတ္ရရ ခရစၥမတ္ေန ့ျကီး မိုးေတြအရမ္းရြာလို ့မသြားျဖစ္
လိုက္တာကို မေမ့ဘူး တစ္ေန ့ေန ့ေပါ ့အားလံုးနဲ႔ ျပန္ဆံုခ်င္တယ္ အဲဒီေန ့ အျမန္ေရာက္ဖို ့ၾကိဳးစားရမွာဘဲဟာ အားလံုးကို သတိရေန လြမ္းေနတယ္ဟာ
ေယာနဲ ့ နင္တို ့အားလံုးကိုလြမ္းတယ္

ေမေမသို ့

ေမေမ

ျမိဳသိပ္ရတာမ်ားလြန္းလို ့ အရမ္းပင္ပန္းေနျပီေမေမရယ္ .........
မိသားစု ဆိုတာကိုေတြးမိတိုင္း စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္းအားငယ္ေနမိတယ္ ။
မိဘနဲ ့ခြဲျပီး တစ္နယ္တစ္ေက်းအေ၀းမွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ ့ လူခ်င္းတူေပမဲ့ ရံုးပိတ္ရင္အိမ္ျပန္ျပီး
နားခိုစရာမရွိေတာ့ အရမ္း၀မ္းနည္းမိတယ္။ အိမ္ဆိုတဲ ့ေႏြးေထြးမွဳကို မရခဲ့တာ (၃) ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္
ေမေမဆံုးတာ ၃ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ေတြးလိုက္တိုင္း မေန႔တစ္ေန ့ကလိုပဲ မြန္းၾကပ္လာတယ္ ။
ေမေမဆံုးေတာ့ လံုး၀မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားခဲ ့လို႔လားေတာ့ မသိဘူး ..အခုခ်ိ္န္ထိေတြးလိုက္တိုင္း ရင္ထဲမွာဆို ့နင့္လာတယ္ ။ နားခိုစရာ ရင္ခြင္မရွိတဲ ့ ေမေမ့ရဲ႕သမီး ဘ၀ခရီးၾကမ္းၾကီးကို တစ္ေယာက္တည္း ႁကိုးစားျပီး ေလ်ွာက္လွမ္းေနပါတယ္။ စိတ္ပ်က္အားငယ္မွဳေတြႁကံုတိုင္း စာအုပ္ေတြဖတ္ျပီး ေျဖသိမ့္ေနရတယ္ ဘ၀က ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ ကဗ်ာေရးစရာေတာင္ အခ်ိန္မက်န္ေတာ့ဘူး။ နုနုရြရြ စကားလံုး လွလွေတြလည္း ဖန္တီးနိဳင္စြမ္း မရွိေတာ့ဘူး။ ၀ါသနာထက္ ၀မ္းစာကို ဦးစားေပးရေတာ့ သူမ်ားစိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ ျဖစ္ေနျပီ။ လက္ရွိဘ၀ အေပၚမွာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ေနတတ္တဲ ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္ဘူး။ ႁကိုးစားမယ္ဆိုတဲ ့ကတိ
ေတြ ေမေမ့အတြက္ ဆိုတဲ့စိတ္ေတြနဲ ့ စကားလံုးလွလွေလးေတြနဲ ့ ကတိေတြအၾကိမ္ၾကိမ္ေပးျပီး ဘာတစ္ခု
မွ ေမေမ့အတြက္ လုပ္ေပးခြင့္မရလိုက္တဲ ့ ေမ့ေမ့ရဲ ့သမီးၾကီး ။အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ခုခ်ိန္ထိဘာမွျဖစ္ ေျမာက္ေအာင္ လုပ္မေပးနိုင္ေသးဘူး ေမေမရယ္ ...........
ေမေမ မသိလိုက္တဲ ့ ေနျပည္ေတာ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ သမီးအားလံုးနဲ ့ခြဲျပီးေတာ့အလုပ္လုပ္ေနတယ္ ေမေမရယ္ အေဆာင္မွာေနရတဲ့ဘ၀ကိုလည္း စိတ္ကုန္လာျပီ။ အိမ္ဆိုတဲ့အရာနဲ ့ ဘယ္ေတာ့မွေနခြင့္ရွိမွာလဲ ေမေမရယ္ ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္စရာ အျမဲနားလည္ေပးတတ္တဲ ့ ေမေမ မရွိေတာ့ တစ္ခုုခုဆို သမီးတစ္ေယာက္တည္းပဲ ၾကိတ္ ခံစားေနရတာမ်ားေတာ့ အရမ္းမြန္းၾကပ္လာျပီေမေမ။ ေမေမ့ကို အိပ္မက္ထဲမွာေတြ ့တိုင္း ေမေမမေသဘူးတဲ ့ စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာျပီးေတာ့ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲ။ အိပ္မက္ကနိုးလာတဲ ့အခ်ိန္က်ေတာ့ အျပင္မွာ အမွန္တရား ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔အားေမြးရျပန္ေရာ ေမေမရယ္။ လြမ္းတယ္ ဒါေပမဲ့အဲဒီအလြမ္းေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔အေျခအေနမွ မရွိေတာ့တာ။ ဒါေပမဲ ့ေမေမရယ္ သမီးရဲ ့ရင္ထဲမွာ အျမဲရွင္သန္ေနတဲ ့ ေမေမ့ကို သတိရ လြမ္းဆြတ္တိုင္း ေမေမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ သမီးၾကိဳးစားေနပါ့မယ္ ေမေမရယ္ .......... ။